Tematyka monet
Cyprian Norwid (1821–1883)
Cyprian Norwid, wszechstronny i oryginalny poeta, prozaik,
dramatopisarz, rzeźbiarz, rysownik i malarz, urodził się w Laskowie-Głuchach. Wyrazy uznania dla debiutu poetyckiego artysty
w 1840 roku nie zapowiadały niezrozumienia, z jakim spotkała się
jego późniejsza twórczość emigracyjna. Ten wybitny myśliciel
drugiej generacji pisarzy romantyzmu – żywo zatroskany sprawami
ojczyzny – dążył do oddziaływania na rodaków zarówno
w zniewolonym kraju, jak i poza nim. Za życia nie znalazł posłuchu
pomimo tego, że był wnikliwym krytykiem swoich czasów. Pełna
rozmachu, wykraczająca daleko poza konwencje epoki, myśl
estetyczna i społeczno-filozoficzna Norwida została doceniona
po śmierci twórcy.
Zanim w 1842 roku Norwid zaczął podróże po Europie, wędrował
z etnografem Oskarem Kolbergiem po mazowieckich wsiach.
Zaznajomił się wówczas z rodzimą twórczością ludową, czemu dał
wyraz w koncepcji sztuki wyłożonej w poemacie „Promethidion”.
Artysta wypracował ironiczny, aluzyjny, oryginalny styl literacki.
Stworzył jedną z najciekawszych, niezależnych myślowo koncepcji
artystyczno-filozoficznych oraz społeczno-cywilizacyjnych w
historii
kultury polskiej. Idee te wyłożył między innymi w cyklu stu liryków
„Vade-mecum”, dramatach: „Zwolon”, „Aktor”, „Pierścień wielkiej
damy”, „Kleopatra i Cezar”, poematach: „Promethidion”, „Quidam”,
„Rzecz o wolności słowa”, „Assunta”, nowelach: „Bransoletka”,
„Cywilizacja” oraz w tomie rozpraw „O sztuce”.
W 1846 roku w Berlinie Norwid został zadenuncjowany przez
policję pruską ambasadzie rosyjskiej i osadzony w więzieniu
za odmowę współpracy z rosyjskim wywiadem. Po zwolnieniu z aresztu uznał się za emigranta politycznego. Wyjechał
do Belgii (kontynuował tam studia malarskie), później udał się
do Włoch (gdzie rozwijał pasję rzeźbiarską), następnie trafił
do Paryża (1848) i Stanów Zjednoczonych (1853). Po niespełna
półtora roku wrócił do Europy. Przeważającą część – upływającego
w biedzie – życia na emigracji artysta spędził w Paryżu. Zmarł tam osamotniony w Domu św. Kazimierza.
dr Żaneta Nalewajk
Zakład Komparatystyki
Instytut Literatury Polskiej
Uniwersytet Warszawski