Tematyka monet
Historia Monety Polskiej – denar Bolesława II Śmiałego
Bicie polskich monet zostało przerwane już pod
koniec panowania Bolesława Chrobrego. Wznowił
je dopiero po półwiekowej przerwie jego prawnuk
– Bolesław Śmiały. Władca ten nie kontynuował
jednak mennictwa swojego wielkiego imiennika. O ile poprzednio emitowano aż kilkanaście
typów monet, ale w niewielkich nakładach, o tyle
obecnie wypuszczono tylko dwa podstawowe
typy. Pierwszy pojawił się w czasie książęcych
rządów Śmiałego, drugi zaś po jego królewskiej
koronacji, która odbyła się w 1076 r. Oba typy
znane są obecnie w setkach egzemplarzy, musiały
więc być bite masowo. Przemawia to za tym, że
były przeznaczone do obiegu i pełniły głównie
funkcje ekonomiczne.
W typie 1. na awersie przedstawiono głowę księcia
w profilu a wkoło niej jego imię bez żadnej tytulatury.
Na rewersie widnieje znów wyobrażenie księcia, ale
na koniu, z włócznią i tarczą w rękach.
Do niniejszej serii został wybrany typ 2., królewski.
O tym, że mamy tu do czynienia z władcą ukoronowanym,
przekonuje już pierwszy rzut oka. Na awersie
widzimy schematycznie przedstawione popiersie
z profilu, z wyraźnie zaznaczoną koroną na głowie
i mieczem w ręku. Na stronie odwrotnej widać
wyobrażenie trójwieżowej budowli zwieńczonej
kopułami. Jest to zapewne symboliczne przedstawienie
siedziby władcy. W rachubę może wchodzić
albo jego krakowskie palatium, albo cały Kraków,
pełniący wówczas funkcje stołeczne.
Można zatem powiedzieć, że wyobrażenia obu
typów nie zawierają żadnych elementów związanych
z symboliką sakralną. Została ona zastąpiona przez
symbolikę manifestującą prestiż władcy. I choć na
monetach typu 2. brak jego imienia, odbiorcy tych
monet nie mieli wątpliwości, że emitentem był
dysponujący insygniami królewskimi – król Bolesław.
O monecie świadczy jednak nie tylko jej postać
zewnętrzna. Istotny jest, i to może jeszcze bardziej,
metal, z którego jest wykonana. Królewskie
denary Bolesława Śmiałego zawierają wyjątkowo
mało srebra, a najpóźniejsze emisje są już prawie
miedziane. Można przypuszczać, że to oszustwo
monetarne było jedną z przyczyn oporu ludności
przeciw władcy, co w konsekwencji doprowadziło do
zegnania go z tronu.
Stanisław Suchodolski