Tematyka monet
Wilk
Psy, psowate (Canidae), to rodzina ssaków z rzędu drapieżnych, obejmująca 37 gatunków średniej wielkości. Do psowatych należą m.in.: wilk i wywodzący się od niego pies domowy, jak również szakal, lis, kojot, jenot, likaon i dziki pies dingo. Największy z nich jest wilk Canis lupus. Długość jego ciała dochodzi do 100 - 130 cm (wyjątkowo 160 cm), wysokość w kłębie - ok. 85 cm; ma puszysty ogon 30 - 50 cm; ciężar ciała dorosłych osobników wynosi 30 - 60 kg, a nawet 75 kg. Sierść wilka ma ubarwienie szarobrązowe na stronie grzbietowej z domieszką czarnych i jasnych włosów.
Wilk ma sylwetkę podobną do owczarka niemieckiego, jednak budowa jego ciała jest masywniejsza. Uzębienie jest typowe dla drapieżcy: długie i grube kły i mocne łamacze. Wilki żyją pojedynczo bądź w stadach rodzinnych (watachach), prowadzonych przez dorosłego samca (basiora) lub dorosłą samicę (waderę). Prowadzą koczowniczy tryb życia. W poszukiwaniu pokarmu przemierzają 40 - 70 km w ciągu nocy, sporadycznie pokonują odległość nawet do 160 km. Rodzina wilków zajmuje określone terytorium, najczęściej o powierzchni od 100 do 200 km2. Polują zwykle nocą na wszelkie zwierzęta, które zdołają pokonać, głównie jednak na kopytne. Zjadają też gryzonie i gady; są również padlinożerne. Wilki wychowują młode głównie w norach, w ukrytych miejscach. Wilczyce, po trwającej 61-65 dni ciąży, rodzą 4 -7 młodych. Wilczęta ssą mleko matki przez około miesiąc. Samicy, zajmującej się młodymi, pożywienie zapewnia basior. Wilki dojrzewają w drugim roku życia; żyją 12-16 lat. Mogą niekiedy krzyżować się z psami domowymi. Zamieszkują głównie obszary zalesione, tundry oraz stepy Eurazji i Ameryki Pn. W Polsce spotykane są nawet na zachód od Wisły, gdzie ponownie pojawiły się ok. 1960 r. Częściej bytują jednak na wschodzie kraju i w Karpatach, zwłaszcza w Bieszczadach. Tępione jako szkodniki, były zagrożone wyginięciem. Rozporządzenie Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z 2 kwietnia 1998 r. objęło wilka ochroną prawną na terenie całego kraju (Dz.U. 47, poz. 298). Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody podjęła starania, mające na celu ratowanie wilków od zagłady.