Piętnasta moneta serii przedstawia Stefana Batorego (Báthory István), syna wojewody siedmiogrodzkiego, od 1571 r. księcia Siedmiogrodu, 15 grudnia 1575 r. okrzykniętego przez szlachtę królem polskim. 1 maja 1576 r. poślubił Annę Jagiellonkę, wybraną rok wcześniej na króla Polski, dzięki czemu zyskał prawo do tronu i został koronowany w Krakowie. Uznaje się go za jednego z wybitniejszych władców polskich.

Na rewersie monety widnieje odwzorowane z medalu popiersie króla (według obrazu pędzla Marcella Bacciarellego) profilem w lewo, z wąsami, w magierce z kitą, w żupanie i w delii z futrzanym kołnierzem i guzami, spiętej okrągłą agrafą.

Na awersie monety czytamy nieznacznie skrócony tekst z rewersu medalu (w tłumaczeniu): Książę Siedmiogrodu, królewny Anny Jagiellonki małżonek, wybrany na króla Roku Pańskiego 1575 dnia 15 grudnia, koronowany w roku następnym dnia 30 maja, Gdańszczan zmusił do posłuszeństwa, Połock, Witebsk i Inflanty orężem przywrócił Rzeczypospolitej, ustanowił trybunały, założył Akademię Wileńską, sprawiedliwy, waleczny, wykształcony, przedwczesną śmiercią porwany w Grodnie Roku Pańskiego 1586, w 54. roku życia, w 11. roku panowania, dnia 12 grudnia.

Stefan Batory urodził się w 1533 r. Otrzymał staranne wykształcenie w Austrii, na dworze Habsburgów, i we Włoszech. Na Węgrzech brał udział w walkach przeciwko okupującym kraj Turkom i Habsburgom. Jako władca Polski dążył do wzmocnienia władzy królewskiej. Po objęciu tronu zmusił do uległości stronników cesarza Maksymiliana II Habsburga, kontrkandydata do korony. W 1577 r. zwyciężył wojska najemne Gdańska, optującego za Habsburgiem. Gdańsk utrzymał jednak całkowitą autonomię za cenę uznania elekcji i przyznania królowi połowy opłat nakładanych na statki i towary, które trafiały do portu (cło palowe). Szczególne zasługi Batory położył w dziedzinie wojskowości, m.in. zorganizował piechotę wybraniecką. Przeprowadził zwycięskie kampanie przeciwko Moskwie, zdobywając Połock i Wielkie Łuki. Rozejmem w Jamie Zapolskim (1582) umocnił panowanie Rzeczypospolitej w Inflantach i rozszerzył granice Litwy. Planował stworzenie ligi antytureckiej, opartej na współdziałaniu państw europejskich, w celu wyzwolenia Węgier. W polityce wewnętrznej usprawnił system podatkowy i założył nowe mennice. Powołał też nowe Trybunały – Koronny (1578) i Litewski (1581). W 1579 r. utworzył Akademię w Wilnie. Cechowała go tolerancja religijna. Zmarł w 1586 r. Został pochowany na Wawelu, gdzie w kaplicy Mariackiej umieszczono jego nagrobek dłuta Santi Gucciego.

Marta Męclewska

Numizmaty powiązane z artykułem