Krzysztof Klenczon (14.01.1942 - 7.04.1981) – kompozytor, muzyk, gitarzysta, aranżer, współtwórca zespołu Czerwone Gitary, lider grupy Trzy Korony, członek legendarnych już dziś zespołów Niebiesko-Czarni i Pięciolinie. Był autorem wielu przebojów śpiewanych do dziś. Matura, Historia jednej znajomości, Kwiaty we włosach, Biały krzyż, Taka jak ty, 10 w skali Beauforta, Natalie – Piękniejszy świat, Nie przejdziemy do historii – to tylko kilka jego przebojowych kompozycji z bogatego albumu twórczości. Gdy odszedł od nas, miał 39 lat.

Urodzony w Pułtusku, wychowywał się w Szczytnie, później Trójmiasto, a na końcu Chicago, gdzie mieszkał wiele lat po wyjeździe z Polski i gdzie zmarł w wyniku tragicznego wypadku samochodowego. Został pochowany w Szczytnie. Żegnała go rodzina, przyjaciele, fani i ulewny deszcz. Niebo płakało… „Nie przejdziemy do historii, dumni jak w piosenkach. Nie będziemy stali w glorii z gitarami w rękach…” – muzyka Krzysztofa jednak się nie skończyła, nadal żyje w pamięci fanów, dalej grana jest przez wielu wykonawców. Po rozstaniu z Czerwonymi Gitarami Krzysztof szukał nowej drogi. Powstały Trzy Korony. Znów sypnęły się przeboje: Port, 10 w skali Beauforta, Nie przejdziemy do historii, Czyjaś dziewczyna, Hej słowiki, słowiki. Dużo dobrej muzyki rockowej i jak zwykle romantyczne, słowiańskie ballady, których Klenczon był mistrzem. Potem emigracja do Stanów Zjednoczonych. Zamieszkał w Chicago.

Odwiedził Polskę jeszcze dwa razy, dwie trasy koncertowe i nagranie płyty pt. „Powiedz stary gdzieś ty był”. W Stanach Zjednoczonych Klenczon nagrał longplay The show never ends pod pseudonimem scenicznym Christopher. Ta produkcja była kierowana do amerykańskiego odbiorcy, śpiewana po angielsku. Na obydwóch płytach znalazło się kilka naprawdę znakomitych piosenek: Natalie – Piękniejszy świat dedykowana młodszej córce, Latawce z moich stron, Muzyko z tamtej strony dnia, Lost soul, The show never ends, All for You.

Powstało jeszcze kilka utworów nigdy nienagranych przez Klenczona, m.in. Dom, Kołysanka – oba nagrane przez zespół Żuki. Potem nastąpiła fatalna noc, a właściwie poranek 26 lutego… Pozostała pamięć. Pamięć fanów, przyjaciół, rodziny. Dzięki nim nie zgaśnie wspomnienie o artyście, dzięki nim żyje jego muzyka. Krzysztof ma swoją ulicę na warszawskich Bielanach i w Sopocie, bulwar, grającą ławeczkę i amfiteatr w Pułtusku. Jest patronem szkoły w Dźwierzutach. Jego imieniem został nazwany jeden z mostów w Bydgoszczy oraz jeden z nowoczesnych tramwajów w Gdańsku. W Szczytnie jest jego pomnik, jest jego park.

Maciej Cybulski

Numizmaty powiązane z artykułem