Siedemnasta moneta serii przedstawia Władysława IV z dynastii Wazów, syna króla Polski i Szwecji Zygmunta III oraz Anny Habsburżanki. Obrany królem Polski w listopadzie 1632 r., koronowany był w Krakowie w lutym 1633 r. Powszechnie lubiany i szanowany, zyskał miano „władcy czterech królestw”, gdyż jako królewicz został obrany carem Rosji (1610–1613), w 1619 r. ofiarowywana mu była korona czeska i do śmierci pozostał tytularnym królem Szwecji.

Władysław Waza urodził się w 1595 r. w Łobzowie. Starannie wykształcony, jako sprawny wódz prowadził wiele wojen z Rosją, Turcją i Szwecją, uzyskując zwykle korzystne warunki pokojowe. W polityce wewnętrznej, przy dobrej sytuacji gospodarczej kraju, uregulował m.in. kwestie wyznaniowe, zreorganizował wojsko i stworzył polską flotę wojenną. Ufundował twierdze Władysławowo i Kazimierzowo. Uzyskał dla Wazów tytułem zastawu (do 1666 r.) księstwo opolsko-raciborskie, a w toku tłumienia powstań kozackich doprowadził na Ukrainie do tzw. złotego pokoju (1638–1648), zerwanego po śmierci króla przez powstanie Chmielnickiego. Władysław IV zapisał się również jako mecenas nauki i sztuk pięknych, miłośnik teatru i opery. Wzniósł w Warszawie Kolumnę Zygmunta na cześć ojca. Dwukrotnie żonaty (z Cecylią Renatą Habsburżanką i od 1646 r. z Ludwiką Marią Gonzagą), nie doczekał się dorosłego potomstwa. Zmarł w Mereczu na Litwie w 1648 r. i został pochowany na Wawelu, zaś serce złożono w katedrze wileńskiej.

Marta Męclewska

Numizmaty powiązane z artykułem