Dziewiętnasta moneta serii przedstawia Michała Korybuta Wiśniowieckiego, herbu Korybut, syna wojewody ruskiego księcia Jeremiego i Gryzeldy z Zamoyskich. Głosami rzesz szlacheckich, pragnących widzieć „Piasta” na tronie, wbrew kilku cudzoziemskim kontrkandydatom, obrany królem Polski i koronowany w Krakowie 29 września 1669 r. Uważany za władcę nieudolnego, uzależnionego od magnaterii; jego panowanie wypełniły wewnętrzne walki stronnictw. Książę Jeremi (Jarema) i król Michał zostali uwiecznieni w Trylogii Henryka Sienkiewicza.

Na rewersie monety widnieje przeniesione z medalu popiersie króla (według obrazu pędzla Marcella Bacciarellego) profilem w prawo, w peruce à la lion, z nikłymi wąsikami, z żabotem i w płaszczu ozdobionym floreskami, z Orderem Złotego Runa na wstędze.

Na awersie monety czytamy tekst z rewersu medalu (w tłumaczeniu): Z rodu Wiśniowieckich, spokrewnionego z Jagiellonami, syn Jeremiego, bohatera, i Gryzeldy Zamoyskiej, wbrew własnej woli i nadziei, obrany na króla Roku Pańskiego 1669, dnia 19 czerwca, stargany troskami krótkiego królowania i nienawiścią zazdrosnych, umarł we Lwowie Roku Pańskiego 1673, mając lat 34, w 4. roku panowania, dnia 11 listopada.

Michał Tomasz urodził się w 1640 r. w Białym Kamieniu na zachodniej Ukrainie, w książęcej rodzinie Wiśniowieckich. Kształcił się w szkołach jezuickich i na uniwersytecie w Pradze. Ogładę zdobywał na dworze Jana Kazimierza, a później na dworach w Dreźnie i Wiedniu. Władał wieloma językami. W 1670 r. pojął za żonę Eleonorę Habsburżankę, córkę cesarza Ferdynanda III i siostrę cesarza Leopolda I. W kraju toczył się konflikt dwu stronnictw: profrancuskiego, tzw. malkontentów, do których należał hetman Jan Sobieski, oraz prokrólewskiego – regalistów; należał do nich Stefan Czarniecki. Większość sejmów zerwano. W 1672 r. odnowiono dawne traktaty z Brandenburgią, znoszące zależność lenną książąt pruskich od Polski. W tymże roku najazd turecki i utrata Kamieńca Podolskiego doprowadziły do zawarcia niekorzystnego traktatu w Buczaczu, na mocy którego Polacy musieli płacić Turcji haracz. W następnym roku odbył się sejm pacyfikacyjny i pod wodzą króla rozpoczęto wyprawę przeciwko Turcji, zaś wobec jego nagłej choroby dowództwo objął z sukcesem Jan Sobieski.

Król zmarł bezdzietnie w 1673 r. we Lwowie; jego serce złożono w klasztorze Kamedułów na Bielanach w Warszawie, zaś ciało pochowano w 1676 r. równocześnie z prochami Jana Kazimierza na Wawelu.

Marta Męclewska

Numizmaty powiązane z artykułem